Casualidades da vida


Hai veces, que se non o ves non o cres. Mira que toparnos con uns amigos en Londres... xa é coincidencia. Resulta que eles sairan o sabado, e nos xa sabedes o martes. Topanos a volta no aeroporto jjijijijij. Iria dicia: ... debe ser co sono que teño que xa stou vendo a Damián. Pois non, non era o sono.
Inda nos botamos unhas risas.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Ola. Saudos dende Sevilla. Aqui estou aproveitando os ultimos momentos que me quedan. Mañan pola tarde xa estou por aí (xa vos chamo).
A verdade é q sí q foi coincidencia, como pra non crelo, non me extraña q pensase q era polo sono... jejeje...
Ata pronto.

Ondeia dijo...

Hola guapos!!

que chula quedou a foto, a verdá é que se nos nota o sono que temos, jajajaj!!!! sí que foi un espectáculo atoparnos a taaaantos km de distancia deste Morrazo no que vivimos, queee fuerte!...é certo que eu pensei: necesito durmir, estou tendo alucinacións, está ahí un inglés coa mismiña cara que Damián, JA JA JA...

BIQUIÑOS!